Historia Parafii

Od kiedy istnieje parafia Lipsko?
Do r. 1864 istniała w Lipsku parafia unicka, następnie powstała parafia prawosławna. Po ukazie carskim w r. 1905 prawie wszyscy prawosławni przeszli na katolicyzm, jednak parafia prawosławna istniała tu aż do I wojny światowej. Natomiast katolicy obrządku łacińskiego zamieszkujący Lipsko należeli, aż do zakończenia I wojny światowej, do parafii kolegiackiej w Zamościu. Parafia rzymskokatolicka w Lipsku została erygowana, 21 IV 1919 r., przez bp. Mariana Fulmana. Powstała na skutek podziału parafii kolegiackiej i została włączona do dekanatu zamojskiego, od r. 1978 funkcjonowała w ramach zamojskiego nowomiejskiego, a obecnie znajduje się w granicach dekanatu krasnobrodzkiego. W okresie międzywojennym było na terenie parafii jeszcze około 10 rodzin prawosławnych. Ciężkim okresem w dziejach młodej społeczności parafialnej był okres II wojny światowej. W tym czasie wysiedlono Lipsko, pacyfikowano Białowolę (rozstrzelano 52 osoby), wielu ludzi aresztowano lub wywieziono do obozów koncentracyjnych.
Kiedy została postawiona świątynia parafialna?
Do II połowy w. XIX istniał w Lipsku drewniany kościół unicki. Kolejny, murowany, wybudowano w latach 1857-1861 z fundacji Konstantego Zamoyskiego p. w św. Jana Chrzciciela. Był on w kształcie krzyża, w stylu bizantyjskim. Po r. 1864 zamieniony na cerkiew prawosławną, a pod koniec I wojny światowej oddany katolikom. 7 VII 1917 r. był rekoncyliowany, w styczniu 1943 r. niestety spalony.
Obecnie istniejący kościół został wybudowany w latach: 1949-1950 wg planów inż. A. Klimka, poświęcony: 4 XII 1950 r. przez ks. Franciszka Zawiszę – dodano wtedy wezwanie św. Romana, konsekrowany: 6 VII 1952 r., przez Księdza Biskupa Tomasza Wilczyńskiego. W latach: 1964-1974 dokończono wieżę, w której umieszczono dzwon kupiony jeszcze po II wojnie światowej. Otynkowano kościół z zewnątrz, przeprowadzono remont dachu i malowanie wnętrza.
Kościół murowany z cegły, trzynawowy, przy prezbiterium zakrystia, na frontonie, po prawej stronie wieża, nad nawą dwie wieżyczki; jedna od frontu, a druga bliżej prezbiterium, malowanie kościoła gładkie, w trzech kolorach. Budynek jest wyposażony w 3 drewniane ołtarze wykonane przez miejscowych stolarzy. W ołtarzu głównym są obrazy Chrztu Pana Jezusa i MB Częstochowskiej. Dwa ołtarze boczne poświęcono św. Romanowi i Matce Bożej. W nawie stoją ławki i konfesjonały wykonane przez miejscowych stolarzy, na chórze muzycznym 7-głosowe organy, wykonane w r. 1962 przez Antoniego Grygorcewicza z Warszawy.
Jakie są inne obiekty sakralne istniejące na terenie parafii:
1. Kościół filialny, pw. MB Częstochowskiej, w Białowoli, z r. 1982, poświęcony, 18 września 1983 r., przez bpa Piotra Hemperka. Odpust ku czci MB Częstochowskiej odbywa się w ostatnią niedzielę sierpnia.
2. Kościół filialny, pw. Miłosierdzia Bożego, w Zarzeczu, z lat: 1987 – 1994, poświęcony przez bpa zamojsko-lubaczowskiego Jana Śrutwę. Odpust odbywa się w II Niedzielę Wielkanocną.
Czy to wszystkie budowle na terenie parafii?
Jest jeszcze kaplica św. Romana w Lipsku Polesiu. Odpust ku czci św. Romana sprawowany jest w niedzielę po 9 VIII. Co roku gromadzi się bardzo licznie cała parafia, przybywa coraz więcej pielgrzymów z różnych części Zamojszczyzny a także Polski. Chętnie przybywają sympatycy trasy rowerowej po przepięknym terenie parafii jakim jest Lipsko Polesie. Rodacy z wielką radością przybywają do świętego Romana aby pomodlić się i nabrać źródlanej wody mającej moc uzdrowienia z różnych dolegliwości.
Na terenie parafii jest cmentarz, od kiedy chowani są zmarli?
Cmentarz parafialny jest rzymskokatolickim, dawniej greckokatolickim i prawosławnym, założony w połowie w. XIX, w kształcie wydłużonego czworoboku o pow. 2,3 ha, podzielony na kwatery, ogrodzony metalowymi przęsłami. Na obecnym etapie przygotowujemy księgę grobów i księgę cmentarną, aby dokładnie spisać wszystkich naszych zmarłych. Grobów jest 1471 należy teraz dokładnie rozpisać, kto i gdzie jest pochowany. Czas bardzo szybko biegnie dziś żyjemy jutro odchodzimy chcemy uczcić ich pamięć. To jest historia i wielkie tajemnice życia parafian. Chodzi o to, aby bez problemu każdy mógł odszukać na naszym cmentarzu kogoś z przodków.